จุดพลิกผันของกองทัพไทย รถถังเบาแบบ ๗๖ รถถังคันแรกของไทย

           รถถังเบาแบบ ๗๖ หรือ Vickers Mark E /Vickers 6-Ton Tank (Lighttank Carden Loyd 6 ton , MkE)  หรือชื่อเล่นว่า “ไอ้โกร่ง ” ผลิตโดย บริษัท Vickers Armstrong ออกแบบโดย John Valentine Carden และ Vivian Loyd ในสหราชอาณาจักร ผลิตครั้งแรกในปีพ.ศ. ๒๔๗๕ ใกล้เคียงกับช่วงเปลี่ยนแปลงการปกครองของประเทศไทย หรือในช่วงก่อนเริ่มสงครามโลกครั้งที่ ๒ ตัวรถน้ำหนักรถสูงสุด ๗.๕ ตัน ยาว ๔.๕๘ เมตร กว้าง ๒.๑๔ เมตร มีพลประจำรถได้สูงสุด ๓ นาย ใช้เกราะจากวัสดุเหล็กกล้าธรรมดา หนา ๐.๙๘ นิ้ว ใช้เครื่องยนต์เบนซิน Armstrong Delay Puma ที่ทำความเร็วได้สูงสุด ๓๕ กิโลเมตร/ชั่วโมง ระยะปฏิบัติการเพียง ๑๘๐ กิโลเมตร ระบบอำนวยการรบมีอาวุธหลักคือปืนใหญ่แบบ OQF 3-pdr Gun. ขนาด ๔๗ มม. แบบลำกล้องสั้น อาวุธรองคือปืนกลแบบ Vickers machine gun ขนาด ๗.๗ มม.

          กองทัพบกไทยได้สั่งซื้อรถถังเบาแบบ ๗๖ จำนวน ๑๐ คัน ในปี พ.ศ.๒๔๗๖ ปลดประจำการเมื่อ ปี พ.ศ.๒๔๙๕ ซึ่งตั้งชื่อเป็นกองร้อยที่ ๓ กองรถรบ ใน ม.พัน๑รอ. การใช้รถครั้งแรกในประเทศไทยเริ่มต้นขึ้นในปี พ.ศ.๒๔๘๔ ในการเข้าร่วมรบปราบปรามทหารฝรั่งเศส ในการรบในกรณีพิพาทอินโดนจีน ไทย-ฝรั่งเศส(French-Thai War) ซึ่งอยู่ในช่วง ๒๘ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๔๘๓ – ๙ พฤษภาคม พ.ศ.๒๔๘๔  ซึ่งมีในบันทึกการรบในสมรภูมิบ้านพร้าว โดยกองทัพไทยได้รับชัยชนะ ในวันที่ ๑๖ มกราคม พ.ศ.๒๔๘๔  ซึ่งนับเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของกองทัพไทยที่ใช้รถถังในการรบ และจากเหตุการณ์ในครั้งนั้น ประเทศไทยจึงได้สะสมรถถังจากสหราชอาณาจักรเข้ามาอย่างต่อเนื่อง